ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΜΑ
Μέτρα με οδυνηρές τομές, ρήξεις και ανατροπές ύψωσαν τα τείχη
τρομαγμένος ο λαός φωνάζει, διεκδικεί με πάθος για να δει
μια άσπρη μέρα να προβάλει, στο κατώφλι της ευημερίας να πατήσει.
Τη σκάλα άλλοι έχουν ανεβεί και από ψηλά ρίχνουν κάτω μια ματιά
ν’ αγναντέψουν τα υψωμένα χέρια, τις κραυγές ακούνε και γελάνε
στο βάθος μακριά κάτι φουκαράδες, μανάδες και παιδιά πεινάνε.
Πληρώνουν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, αθώα θύματα της πολιτικής
οικοδόμοι, ναύτες κι εργάτες στους δρόμους, στα πλοία, στα γιαπιά
πολίτες δέλτα εθνικής.
Οι ταγοί, οι πλούσιοι, οι μεγάλοι, οι «κυβερνήτες»να βοηθήσουν την
πατρίδα
μ’ αυξήσεις, περικοπές, με «ν-τροπολογίες» της βουλής δεν θα φανεί
ελπίδα.
Υπουργοί, βουλευτές, πρωτοκλασάτοι συνδικαλιστές με καλούς μισθούς και
αρπαχτές
πρόεδροι των ταμείων κυβερνητικοί και μη, «πολύχρωμοι»συνδικαλιστές
χωρίς αξία
συμμετείχαν στο μεγάλο φαγοπότι του χρηματηστηρίου, των ομολόγων, των
εξοπλισμών
με σταθερό γοργό ρυθμό και της μάσας το βηματισμό φτάσαμε τέλος στον
γκρεμό.
Μπατάρει το σκάφος πότε πλώρα πότε πρύμνα , πότε δεξιά πότε
σοσιαλιστικά
εγκαταλείπουν τα ποντίκια και το
πλήρωμα το σκάφος κι ο καπετάνιος τελευταίος
παραδίδει το σκάφος στην τρικυμία της διαφθοράς σε νέους πειρατές
γνώριμοι απ’ το ναυάγιο του δύο χιλιάδες τέσσερα με κουστούμια
διαφορετικά
σκέφτηκαν το «εμπόρευμα» του σκάφους να ξεζουμίσουν για να πάρουν
δανεικά.
Έφθασε της βοήθειας το «ασθενοφόρο», κάποιος ευρωπαίος ΟΛΙ ΡΕΝ
θριαμβολογούν οι μαγόμαγκες υπουργοί πρωτοστατεί ο κυβερνήτης,
ο «FILIPS» ο πρόεδρος της βουλής έκανε
περικοπές ένα μισό της εκατό
απ’ της βουλής τον προϋπολογισμό, μα προωθείται το νομοσχέδιο της ιθαγένειας.
Οι δημοσιογράφοι, άλλοι κύριοι αυτοί, στο καθημερινό πάρτι λοιδορούν,
χλευάζουν
άλαλα τα χείλη στη διαφθορά μπροστά τον περήφανο λαό τρομάζουν
κι ο κυβερνήτης καβάλα στο σιδερένιο του πουλί πότε στη δύση πότε στην
ανατολή
«παρθερνογεννημένος» ,αγνός, βαπτισθείς απ’ τον Ομπάμα, τη Μέρκελ και
τον Σαρκοζί
Οι σοφοί και παντογνώστες της πολιτικής φωνασκούν στα κανάλια, στη
βουλή
μιλάνε για δημοψήφισμα, παίζουν το παιχνίδι των μαγισσών στης Ευρώπης
την αυλή
πάρε ό, τι θέλεις παλιατζή, Μαριλίζα, Τίνα, Λούκα κι’ ένα καλό
«Πεταλωτή»
κρύψτε στη καρδιά σας κάθε σας καημό ώσπου να κάνει ξαστεριά
τις «αλυσίδες» δεν αντέχει ο λαός, νέο ξεκίνημα, νέοι αγώνες στα
«σκαριά».
O
ΦΡΑΓΚΟ- ΓΙΑΝΝΗΣ
Διάβασα τα
ποιήματα του Φράγκο-Γιάννη,
μ’ άγγιξε πολύ
το παιδικό σεργιάνι
στης νιότης την
ανατολή, μικρό σαν ήτανε παιδί
στη μάνα του
πουλούσε «μούρη» δυνατή.
Στοχαστής ο
Γεωπόνος, τεχνίτης της σκέψης
να του στήσεις
το «προφίλ» δε φτάνουν χίλιες λέξεις,
πρέπει να ψάξεις
βαθειά μεσ’ τη ψυχή του
να «κοσκινίσεις»,
καλά, τη άψογη γραφή του.
Μέσα από το
χιούμορ του Γιάννη το πηγαίο
βλέπεις τι είναι
και τι δεν είναι αναγκαίο,
μέσα απ’ το απλό
χαμόγελο, ενίοτε αινιγματικό
διακρίνεις τις
σκέψεις του πίσω απ’ το βουνό.
Το «βουνό», η
βιοπάλη η σκληρή
άλλος τρώει
«ψάρια» κι άλλος ξερό ψωμί,
αλλά πιστός στις
παραδόσεις του έθνους και της πολιτικής
κι ο Γιάννης
προσπαθεί να εκφράσει την ομορφάδα της ζωής.
Αυτός είναι ο
Φράγκο-Γιάννης, ωραίος, δυνατός
«χιουμορίστας»,
δεν τον καταλαβαίνουν κάποιοι δυστυχώς,
κι όταν, όπως
γράφει, ο κόμπος φτάνει στο χτένι,
αλλοίμονο σ’
αυτόν που καρτερεί, σ’ αυτόν που περιμένει.
Α.Δ.Χ
